Protagon.gr: 29.1.2019
Από τα Προσφυγικά της Πάτρας στο Χάρβαρντ και, τώρα, στην Παγκόσμια Ακαδημία Επιστημών. Με ψήφους από έξι διάσημους νομπελίστες. Για τον καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, που βρήκε τρόπο να μετατρέπει τα γεωργικά απόβλητα σε πολύτιμη διατροφή. Και έκανε την έρευνα στόχο ζωής.
Στο… βιοχημικό, καθηγητικό του γραφείο στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κρατάει πάντα σε περίοπτη θέση μία φωτογραφία του από το 1969. Είναι βουτηγμένος στις λάσπες και τραβάει από το σορτς έναν παίκτη της Παναχαϊκής, λίγο μετά την νίκη επί του πρωταθλητή της Β’ Εθνικής, Φωστήρα, η οποία ανέβασε την ιστορική ομάδα της Αχαϊας στην Α’ Εθνική. Ο καθηγητής Δημήτρης Κουρέτας είναι – «τώρα και πάντα» – παθιασμένος οπαδός της Παναχαϊκής και το δηλώνει, άλλωστε. Από τότε που ο πατέρας του, αστυνομικός υπεύθυνος για την φύλαξη των παικτών της Παναχαϊκής, τον πήγε σε εκείνο και άλλα ματς της αγαπημένης του ομάδας, στην Πάτρα. Όμως, είναι ακόμη πιο παθιασμένος οπαδός της επιστημονικής έρευνας δια βίου. Και αυτό όχι μόνον το δηλώνει, αλλά φαίνεται και από τα επιτεύγματά του. Κάπου 6.000 αναφορές στο επιστημονικό του έργο (όταν πανεπιστήμια έχουν το πολύ 200!) και μια επίμονη και επίπονη έρευνα έκαναν έξι διάσημους νομπελίστες, τις προάλλες, να επιλέξουν τον Έλληνα καθηγητή στο περιφερειακό πανεπιστήμιο ως μέλος της Παγκόσμιας Ακαδημίας Επιστημών (World Academy Of Sciences). Η δε επιστημονική επιτροπή που επέλεξε τον καθηγητή Δημήτρη Κουρέτα αποτελείται από τους κατόχους βραβείων Νόμπελ στην Φυσική, την Ιατρική, τη Χημεία: τον Αμερικανό αστροφυσικό και κοσμολόγο, εξερευνητή της «μαύρης μάζας» Τζορτζ Φιτζέραλντ Σμουτ, το Γερμανό βιοφυσιολόγο Έρβιν Νέχερ, βραβευμένο για τη δουλειά του πάνω στα ιοντικά κανάλια των κυττάρων, το Γερμανό βιοχημικό Χάρτμουτ Μίχελ (αποκάλυψε τον ρόλο της αδενοσίνης στη φωτοσύνθεση), τον Αμερικανό πρωτοπόρο βιοχημικό και ειδικό της φαρμακολογίας Φερίντ Μουράντ, ο οποίος κατέδειξε τον ρόλο των νιτρικών στο καρδιοαγγειακό σύστημα, τον επίσης ειδικό στην φαρμακολογία με καταγωγή από την Ονδούρα και τη Βρετανία Σερ Σάλβαντορ Μονκάδα, που προέκτεινε την προηγούμενη έρευνα στον πόλεμο κατά του καρκίνου και τον Πολωνό ενδοκρινολόγο Άντριου Βίκτορ Σκάλι, πρωτοπόρο στην έρευνα των ορμονών στην υπόφυση. Αυτό είναι απλώς ένας σημαντικός σταθμός σε μια πολυκύμαντη διαδρομή που πέρασε από την Πάτρα, τη Θεσσαλονίκη, το περίφημο Χάρβαρντ στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Λάρισα. Και από τη Φαρμακευτική (στο Πανεπιστήμιο Πατρών) στην ενζυμολογία – βιοχημεία (ως διδακτορικό στο Χημικό του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου), στη μεταδιδακτορική έρευνα πάνω στην Μοριακή Φαρμακολογία (στο αμερικανικό πανεπιστήμιο) και, πλέον, στη Φυσιολογία Ζωικών οργανισμών – Τοξικολογία (στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας). Το παιδί από τα Προσφυγικά της Πάτρας, γόνος ενός Μεσσήνιου (από ένα χωριό της Πύλου) και μιας Μικρασιάτισσας (με καταγωγή από την Σμύρνη) αποτιμά σήμερα στα θετικά του εκείνη την μικρή, φτωχική, κοινωνία. «Όταν ζεις σε ένα μικρό μέρος, δεν μπορείς να κάνεις κάτι κακό, διότι πιο εύκολα το πληρώνεις», μου εξηγεί. «Πρέπει να είσαι και μαθαίνεις να είσαι ευθύς και έντιμος. Και να μην χρησιμοποιείς τεχνάσματα επιβίωσης». Όπως και όταν βρίσκεσαι, όπως εκείνος, σε ένα πανεπιστήμιο όπως το Χάρβαρντ, όπου «ο ουρανός είναι το μόνο όριο», το ίδιο το περιβάλλον μπορεί να σου αλλάξει πολύ την προσωπικότητά σου. Να σε κάνει να πιστέψεις πολύ στον εαυτό σου, στο καλό μέσα σου και στο καλό που μπορείς να κάνεις. «Αυτά τα δυόμισι χρόνια στο Χάρβαρντ με έκαναν να πιστέψω πως μπορώ, πραγματικά, να δώσω πίσω στην κοινωνία εκείνο που μου έδωσε: τις σπουδές μου, την έρευνά μου. Όπως πίστεψα, τότε ακριβώς, ότι πρέπει να γυρίσω πίσω στον τόπο μου και να προσφέρω»...
https://www.protagon.gr/themata/dimitris-kouretas-o-ellinas-pou-psifisan-eksi-nobel-44341771824