Το Κοινόν των Μαγνήτων είναι το παγκόσμιο σωματείο αποδήμων Μαγνήτων με έδρα τον Βόλο. Βασικοί στόχοι του σωματείου είναι η συσπείρωση των απανταχού Μαγνήτων και η προσφορά τους στη γενέτειρα, η προβολή της Μαγνησίας στο εξωτερικό και η ανάδειξη της ιστορίας και των δυνατοτήτων της στον οικονομικό, τουριστικό και πολιτιστικό τομέα.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Κοινόν των Μαγνήτων ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη διδασκαλία και διάδοση της μητρικής μας γλώσσας, της ελληνικής, στο εξωτερικό, όπου δραστηριοποιούνται πολλά μέλη του. Η γλώσσα μας δεν αποτελεί μόνο κυρίαρχο στοιχείο της εθνικής ταυτότητας της ελληνικής διασποράς, αλλά και πηγή εθνικής υπερηφάνειας καθώς χιλιάδες λέξεις ξένων γλωσσών έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική, υπενθυμίζοντας μας καθημερινά την τεράστια διδακτική αξία της και την ανάγκη προστασίας και προβολής της.
Το Κοινόν των Μαγνήτων, είτε ως οργανωτικός φορέας είτε ως συνδιοργανωτής με θεσμικούς επιστημονικούς παράγοντες, προχώρησε από το 2009 τόσο στον Βόλο, όσο και στις χώρες διαμονής των μελών του στην πραγματοποίηση ημερίδων, αλλά και ομάδων μελέτης και προαγωγής της σημασίας εκμάθησης της Μητρικής Γλώσσας. Τον Φεβρουάριο του 2009 πραγματοποιήθηκε ημερίδα-συζήτηση με θέμα «Το παρόν και το μέλλον της διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας στη Σουηδία» στον χώρο της Ελληνικής Κοινότητας Solna στη Στοκχόλμη, με ομιλίες Ελλήνων και Σουηδών πανεπιστημιακών, αλλά και πλήθους ομογενειακών φορέων.
Ακολούθησε τον Φεβρουάριο 2010 διημερίδα που πραγματοποιήθηκε σε χώρους του Δήμου Solna με θέμα «Η Διδασκαλία της Μητρικής Γλώσσας σε μια Πολυπολιτισμική Κοινωνία» με εισηγήσεις μελών του Κοινού αλλά και τη συμμετοχή επιστημόνων από ελληνικά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Στη συγκεκριμένη εκδήλωση παρουσιάστηκαν στοιχεία από τη φοίτηση Βολιωτών μαθητών σε ελληνόγλωσσα προγράμματα στο εξωτερικό αλλά και για το ρόλο των γονέων τους σε αυτήν την επιλογή.
Από τον Φεβρουάριο του 2012 πραγματοποιούνταν, ώς την πανδημία, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ανά διετία, ημερίδες, οι οποίες κινούνται στην ανάδειξη της ελληνικής πραγματικότητας στο θέμα της Μητρικής Γλώσσας, το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία ενός τέτοιου προγράμματος με τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, αλλά και την παρουσίαση καλών πρακτικών τόσο στη χώρα μας, όσο και στο εξωτερικό. Υπήρχε η δυνατότητα να παρουσιαστεί η γλωσσική εκπαίδευση σε σχέση με τη μητρική γλώσσα των παιδιών με μεταναστευτικό υπόβαθρο που ζουν στη χώρα μας. Επισημάνθηκε ότι στο σύγχρονο σχολείο υπάρχει χώρος για συνύπαρξη τόσο της γλώσσας της χώρας υποδοχής, όσο και της μητρικής γλώσσας μαθητών. Γιατί η εκμάθηση της μητρικής γλώσσας συμβάλλει στη γλωσσική, όσο και στη συναισθηματική ανάπτυξη.
Το ίδιο διάστημα, μια ομάδα ομογενών της περιοχής της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ, σκέφτηκαν, προς το τέλος του 2012,να πάρουν την πρωτοβουλία να δημιουργήσουν τον «Κύκλο της Ελληνικής Γλώσσας» (ο Κύκλος) με κύριο σκοπό να δημιουργούν και να δίνουν την ευκαιρία στους ενδιαφερομένους να μιλούν, και να βελτιώνουν τη χρήση της ελληνικής γλώσσας με συζητήσεις πάνω σε διάφορα θέματα, με αποκλειστική χρήση της ελληνικής, δηλαδή χωρίς τις προσμίξεις αγγλικών λέξεων και φράσεων φαινόμενο, δυστυχώς, πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας (Αδαμαντιάδης 2015). Κεντρικό ρόλο στην ομάδα είχε ο συμπατριώτης μας Αχ. Αδαμαντιάδης, ο οποίος πλέον δεν είναι μαζί μας.
Παράλληλα καταξιωμένα μέλη του Κοινού συνεργάζονταν με σχολικές μονάδες Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης της Μαγνησίας στο πλαίσιο των εορτασμών της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και της Παγκόσμιας Ημέρας Μητρικής Γλώσσας με τον συντονισμό του Πασχάλη Δήμου παραδίδοντας εκλαϊκευμένες διαλέξεις, όπως οι Κώστας Πώποτας, Αχιλλέας Παπαρσένος, Νίκος Αλεξίου, Αντώνης Γκρέκας, Νίκος Πράντζος, Γιώργος Πετρόχειλος, Αριάδνη Φωτεινή Στέλλου, Λένα Ζέρβα, Σοφία και Στάθης Ζαφραντζάς με στόχο την παρουσίαση και την ανάδειξη των καλών πρακτικών διδασκαλίας των ελληνικών ανά τον κόσμο, αλλά και τις όποιες μορφές διδασκαλίας μητρικής γλώσσας των μεταναστών στη χώρα μας.
Με την παρουσία τους τα μέλη του Κοινού των Μαγνήτων δείχνουν την εστίασή τους σε θέματα που αφορούν τη συμβολή στη δημιουργία ενός σχολείου ανοιχτού στην κοινωνία, που διαμορφώνει πολίτες ευαισθητοποιημένους στα σύγχρονα ζητήματα. Ενός σχολείου που προσφέρει ένα υγιές, ισότιμο, ασφαλές περιβάλλον στη σχολική κοινότητα. Ενός σχολείου που σέβεται την πολιτισμική ταυτότητα όλων και όπου ο καθένας μπορεί να αναπτύξει και να καλλιεργήσει την αυτοεικόνα του, τις ικανότητές του και την πολλαπλή του ταυτότητα.
Σε αυτή την προσπάθεια το Κοινό των Μαγνήτων, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας προχώρησε στην καταγραφή δομών και πρακτικών της διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας στις χώρες διαμονής, αλλά και της επίδρασής της σε άλλες γλώσσες.
Ο πρόεδρος του Κοινού κ. Αντώνης Γκρέκας, επίτιμος πρόξενος της Ελλάδας στη Νάντη της Γαλλίας, ο οποίος ζει μόνιμα στη Νάντη από το 1977, μας μετέφερε την ευαισθητοποίηση των αρχών της περιοχής του σε ζητήματα πολυπολιτισμικότητας, αφού ο πληθυσμός της αποτελείται από πολλές εθνικότητες. Γι’ αυτό τον λόγο διοργανώνεται κάθε χρόνο η Γιορτή των Γλωσσών (Fête des Langues), η οποία πραγματοποιείται κάθε Ιούνιο. Οι διάφορες κοινότητες συγκεντρώνονται σε μία μεγάλη πλατεία και συναγωνίζονται ποια θα τραβήξει το περισσότερο κοινό, για να δείξει το αλφάβητό της και στοιχεία του γλωσσικού κώδικά της, την ποίηση και τις παραδόσεις της. Το ίδιο κάνει και το Σπίτι της Ευρώπης (Maison de l’Europe) που αποσκοπεί στη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών και στην προώθηση του ευρωπαϊκού πνεύματος.
Στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί είναι η διδασκαλία ελληνικών τα τελευταία πενήντα χρόνια στην ευρύτερη περιοχή δικαιοδοσίας του προξενείου την Νάντης. Νεοερχόμενοι Έλληνες βρίσκουν την ευκαρία να δίνουν μαθήματα είτε ιδιωτικά, είτε μέσω των τεσσάρων ελληνογαλλικών συλλόγων στη Βρετάνη. Στο Πανεπιστήμιο της Νάντης και της Ρεν γίνονταν παλαιότερα μαθήματα νέο-ελληνικών από έναν Έλληνα καθηγητή, τον κ. Στανίτσα και από τον Γάλλο Ζωρζ Μπιλλουέ. Ο τελευταίος εξέδωσε μαλιστα με την κ. Άννα Κοκκινίδου ένα σύγγραμα με 7000 ελληνικές εκφράσεις και παροιμίες με απόδοση στα γαλλικά και με τις γαλλικές αντίστοιχές τους.
Κομβικό σημείο ήταν το 1984, που ιδρύθηκε στη Νάντη ο Ελληνικός Σύλλογος του Ατλαντικού Λίγηρα A.HE.L.A. (Association HEllénique de Loire-Atlantique), με σκοπό τη διατήρηση των παραδόσεών μας, του ελληνικού πνεύματος και βέβαια τη διδασκαλία της γλώσσας. Με τις συνεχείς ενέργειες των μελών του Συλλόγου επισημοποιήθηκε το σχολείο της περιοχής, που αναγνωρίζεται πλέον ως «Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας» (ΤΕΓ), ένα από τα 15 της Γαλλίας. Το ΤΕΓ εποπτεύεται από το ελληνικό υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων μέσω του Συντονιστικού Γραφείου Εκπαίδευσης στις Βρυξέλλες, με αποσπασμένους εκπαιδευτικούς απο το Ελληνικό κράτος ενώ η οργάνωση εμπίπτει στο σύλλογο AHELA. Σήμερα είναι γραμμένα στο σχολείο περισσότερα από 30 παιδιά (Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο) και περίπου 50 ενήλικες.
Το μέλος του Δ.Σ. του Κοινού κ. Ιωάννα-Αικατερίνη Τόπα, IT Auditor στο Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, στο Λουξεμβούργο μεταφέρει την εκεί πραγματικότητα για τη διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας.
Ειδικότερα το Λουξεμβούργο, το Μεγάλο Δουκάτο, αποτελεί μια μικρή, αλλά πολυπολιτισμική χώρα στην καρδιά της Ευρώπης φιλοξενώντας μια ποικιλία κοινοτήτων που διατηρούν τη γλώσσα, τις παραδόσεις και την πολιτιστική κληρονομιά τους. Ανάμεσα σε αυτές τις κοινότητες βρίσκεται και η ελληνική, η οποία έχει καταφέρει να διατηρήσει τη γλώσσα, την ταυτότητα και την και την πολιτισμική κληρονομιά. Αυτό έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό και από το Σχολείο Ελληνικής Γλώσσας στο Λουξεμβούργο.
Οι πρώτοι Έλληνες στο Λουξεμβούργο εγκαταστάθηκαν το 1950. Καθώς ο αριθμός των Ελλήνων στο Λουξεμβούργο άρχισε να αυξάνεται το 1976 παραχωρήθηκε, από τον δήμο του Λουξεμβούργου, τριώροφο κτήριο στο ισόγειο του οποίου λειτουργούσε η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία και στον πρώτο όροφο στεγαζόταν το σχολείο ελληνικής γλώσσας.
Σήμερα, ο αριθμός των Ελλήνων κατοίκων που έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στο Λουξεμβούργο αυξήθηκε σε σχεδόν 7.000, σύμφωνα με πρόσφατα στατιστικά στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. Τα μαθήματα του σχολείου ελληνικής γλώσσας γίνονται σε αίθουσα που παραχωρεί το Ευρωπαϊκό Σχολείο Λουξεμβούργου και στο Lycée Athénée de Luxembourg.
Η συμπατριώτισσα Αλεξάνδρα Σερπιώτου-Τσιγκλιφή, εκπαιδευτικός στην περιοχή της πρωτεύουσας των ΗΠΑ, Ουάσινγκτον, συνέλεξε στοιχεία για τις δομές Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης στην ευρύτερη περιοχή της Ουάσιγκτον, δηλαδή στις περιοχές που περιλαμβάνουν τις πολιτείες της Βιρτζίνια και του Μέριλαντ. Εκεί λειτουργούν μόνο κοινοτικά σχολεία (απογευματινά ή Σαββατιάτικα) των εκκλησιών, καθώς και ένα ιδιωτικό απογευματινό σχολείο. Τα σχολεία αυτά στεγάζονται στους χώρους των εκκλησιών και ανήκουν στις ευρύτερες κοινότητες κάθε ενορίας. Διδάσκουν την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό και συμμετέχουν στις εξετάσεις Ελληνομάθειας, οι οποίες διεξάγονται κάθε χρόνο στο εξεταστικό κέντρο της Αγίας Αικατερίνης στο Falls Church.
Η εκμάθηση της ελληνικής από μαθητές/-τριες οικογενειών δεύτερης ή τρίτης γενιάς που ζουν στην Αμερική αποτελεί πρόκληση, καθώς δεν λαμβάνει χώρα καθημερινά, όπως συμβαίνει με τους μαθητές που φοιτούν σε ημερήσια σχολεία, και εξελίσσεται σε βάθος χρόνου. Όταν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον από την οικογένεια, τα αποτελέσματα είναι ορατά και οι μαθητές κατακτούν τη γλώσσα πιο αποτελεσματικά. Οι σύγχρονες μέθοδοι διδασκαλίας και τα τεχνολογικά μέσα ενισχύουν σημαντικά τη διαδικασία εκμάθησης.
Ωστόσο, για τους μαθητές που μεγαλώνουν σε οικογένειες με μεικτούς γάμους, η εκμάθηση και διατήρηση της ελληνικής γλώσσας μπορεί να είναι πολύ πιο απαιτητική. Επιπλέον, η απουσία των παππούδων και των γιαγιάδων από την καθημερινότητά τους αφαιρεί μια σημαντική πηγή φυσικής έκθεσης στη γλώσσα. Σε πολλές περιπτώσεις, η ελληνική γλώσσα δεν χρησιμοποιείται συστηματικά στο σπίτι, γεγονός που καθιστά ακόμα πιο απαραίτητη τη φοίτηση στα κοινοτικά σχολεία.
Παρά τις προκλήσεις, η διδασκαλία της ελληνικής συνεχίζει να αποτελεί βασικό πυλώνα διατήρησης της πολιτιστικής ταυτότητας των Ελληνοαμερικανών. Με τη στήριξη των γονέων, των δασκάλων και της ευρύτερης κοινότητας, οι μαθητές μπορούν να αναπτύξουν γλωσσικές δεξιότητες που θα τους επιτρέψουν όχι μόνο να επικοινωνούν στα ελληνικά, αλλά και να αισθάνονται συνδεδεμένοι με τις ρίζες τους. Ενδεικτικά σημειώνονται κάποια από αυτά, όπως το Ελληνικό Σχολείο Αγίας Σοφίας DC, της Εκκλησίας της Αγίας Αικατερίνης, της Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου περιοχής Bethesda – Maryland, το Ελληνικό Σχολείο Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στο Maryland και το Ελληνικό Σχολείο του Ποτόμακ – Maryland.
Τα παραπάνω σχολεία έχουν συμμετοχή στις δραστηριότητες των κοινοτήτων και το καθένα προσπαθεί να διατηρήσει την γλώσσα αλλά και τον ελληνικό πολιτισμό με συμμετοχή σε όλες τις εθνικές γιορτές με σχολικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις καθώς και συμμετοχή στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου που γίνεται στη Βαλτιμόρη. Χριστουγεννιάτικες γιορτές των μαθητών/τριών, καθώς και συμμετοχές στα κοινοτικά φεστιβάλ καθώς και στη Γιορτή των ελληνικών γραμμάτων – International Day of Greek Language.
Στον χώρο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης λειτουργούν τμήματα ελληνικών (modern Greek) στο Πανεπιστήμιο του Maryland, στο Πανεπιστήμιο Georgetown και στο Catholic Univercity.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως μας μεταφέρει, η Βολιώτισσα εκπαιδευτικός και μέλος του Κοινού Λένα Ζέρβα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ελληνικών σχολείων σε πολλές περιοχές της χώρας, που λειτουργούν κυρίως κάποιες ώρες το Σάββατο ή την Κυριακή. Κάποια σχολεία λειτουργούν και κάποιες απογευματινές ώρες μέσα στην εβδομάδα. Τα περισσότερα ελληνικά παροικιακά σχολεία συνεργάζονται με την εκκλησία της κάθε περιοχής και ανήκουν στην Κυπριακή Εκπαιδευτική Αποστολή (ΚΕΑ). Συνεπώς, ακολουθούν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Κυπριακής κυβέρνησης, η οποία και χρηματοδοτεί ένα μεγάλο κομμάτι της λειτουργίας τους.
Στην περιοχή του Χάρπεντεν (Harpenden) και του Μίλτον Κινς (Milton Keynes) της Αγγλίας, λειτουργούν αυτή τη στιγμή δύο ελληνικά σχολεία, τα οποία είναι ανεξάρτητα από την ελληνική και κυπριακή κυβέρνηση. Αυτά τα δύο σχολεία δημιουργήθηκαν από Έλληνες γονείς παιδιών, που ένιωσαν την ανάγκη να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά τους την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό. Αυτή η πρωτοβουλία ξεκίνησε με στόχο να διατηρηθεί η ελληνική γλώσσα στις οικογένειες κυρίως Ελλήνων που ζουν στις περιοχές και να ενδυναμωθούν τα ελληνικά πολιτισμικά στοιχεία και οι παραδόσεις.
Πιο συγκεκριμένα, τα δύο σχολεία δημιουργήθηκαν περίπου 4 χρόνια πριν από γονείς της περιοχής. Απαρτίζονται από 4 δασκάλες και 50 παιδιά. Οι δασκάλες είναι όλες Ελληνίδες, οι οποίες διαμένουν στην περιοχή τα τελευταία χρόνια, διατηρώντας όμως επαφή με την Ελλάδα. Τα παιδιά του σχολείου έχουν κυρίως Έλληνες γονείς, οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί στην Αγγλία την τελευταία δεκαετία. Κάποια παιδιά έχουν μητέρα Αγγλίδα και πατέρα Έλληνα ή αντίθετα. Οι ηλικίες των παιδιών που παρακολουθούν τα σχολεία ποικίλλουν και κυμαίνονται από 3 έως 14 χρονών.
Η δράση των συγκεκριμένων σχολείων έχει θετικό αντίκτυπο στις οικογένειες των Ελλήνων που πηγαίνουν τα παιδιά τους εκεί, επιτυγχάνοντας τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν. Το πρόγραμμα διδασκαλίας είναι πλούσιο με μεγάλο εύρος, καθώς περιλαμβάνει τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και γραμματικής, ανάγνωσης και γραφής ακολουθώντας το πρόγραμμα εκμάθησης που διδάσκεται στα ελληνικά δημοτικά σχολεία σε συνδυασμό με κάποια βοηθήματα από ελληνικές εταιρίες. Παράλληλα, διδάσκονται ελληνικές παραδόσεις, ήθη και έθιμα με τέτοιο τρόπο που κεντρίζει αξιοσημείωτα το ενδιαφέρον των παιδιών.
Οι μαθητές/τριες των τμημάτων Ελληνικής Γλώσσας στην Αγγλία, είναι παιδιά τα οποία πηγαίνουν έξι μέρες στο σχολείο, καθώς τις 5 καθημερινές πηγαίνουν στο αγγλικό σχολείο. Παρόλο, που αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτρεπτικά, η αγάπη και ο επαγγελματισμός που επιδεικνύουν οι δασκάλες μεταφέρεται με μοναδικό τρόπο στους/στις μαθητές/-τριες, που απολαμβάνουν την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού χωρίς να δυσανασχετούν ή να παραπονιούνται για την επιπρόσθετη μέρα σχολείου.
Η επιρροή της Ελληνικής Γλώσσας είναι κοινά αποδεκτό, ότι εκτείνεται σε βάθος αιώνων επηρεάζοντας λοιπόν, τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, την τέχνη, τις επιστήμες και την εκπαίδευση, όπως σημειώνει το μέλος του Κοινού Αριάδνη Φωτεινή Στέλλου, καθηγήτρια Ισπανικής και Ιταλικής γλώσσας. Η κ. Στέλλου έχοντας ζήσει και σπουδάσει στην πόλη Σαλαμάνκα της Ισπανίας, μελέτησε το αποτύπωμα της Ελληνικής Γλώσσας στην Ισπανία και τις ισπανόφωνες χώρες και την επίδρασή της στους επιστημονικούς χώρους της γλωσσολογίας, της ανθρωπιστικής εκπαίδευσης και του πολιτισμού. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο σπουδαίος ερευνητής Vicente Fernández González, αναπληρωτής καθηγητής Μετάφρασης και Διερμηνείας Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Málaga, «πηγή έμπνευσης, ακόμα από τη δεκαετία του ’70, αποτέλεσε στην Ισπανία η μορφή του Καβάφη, ένα στοιχείο ανανέωσης της ισπανικής ποίησης και του αυξανόμενου ενδιαφέροντος της ισπανικής διανόησης για τα νεοελληνικά γράμματα, αλλά και οι περιπτώσεις Σεφέρη και Καζαντζάκη».
Οι πρώτες επαφές μεταξύ Ελλήνων και Ιβηρικής Χερσονήσου χρονολογούνται από την αρχαιότητα, όταν Έλληνες άποικοι ίδρυσαν εμπορικούς σταθμούς στην ανατολική Ισπανία. Η ελληνική αποικία της Εμπόριον – σημερινή Empúries, Καταλονία – ιδρύθηκε από τους Φωκαείς τον 6ο αιώνα π.Χ. κι έγινε σημαντικό εμπορικό κέντρο. Η ελληνική γλώσσα χρησιμοποιήθηκε στην περιοχή από τους εμπόρους και τους ντόπιους, αφήνοντας ίχνη στο τοπικό λεξιλόγιο.
Από τις αρχές του 20ού αιώνα, Έλληνες επιχειρηματίες και ναυτικοί μετανάστευσαν σε χώρες όπως η Αργεντινή, η Βενεζουέλα, η Χιλή και το Περού. Δραστηριοποιήθηκαν κυρίως στη ναυτιλία, το εμπόριο και την εστίαση. Ο Ωνάσης δραστηριοποιήθηκε ενεργά στην Αργεντινή από το έτος 1923 και σε ηλικία είκοσι ετών. Σήμερα, ελληνικές επιχειρήσεις συνεχίζουν να λειτουργούν σε μεγάλες ισπανόφωνες πόλεις.
Συνεπώς, η ελληνική γλώσσα κι ο πολιτισμός έχουν αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στον ισπανόφωνο κόσμο. Έχουν επηρεάσει την ισπανική γλώσσα, ως λατινογενής, μέσα από λέξεις, φιλοσοφικές έννοιες, επιστημονικούς όρους, τη θεολογία και την ιατρική. Πολλές ισπανικές λέξεις προέρχονται από τα ελληνικά, είτε άμεσα είτε μέσω των λατινικών:
Democracia (δημοκρατία), Teatro (θέατρο), Historia (ιστορία), Anatomía (ανατομία), Biología (βιολογία), Filosofía (φιλοσοφία), Antropología (ανθρωπολογία: ἄνθρωπος + λόγος).
Συμπερασματικά, μεγάλο μέρος της επιστημονικής και φιλοσοφικής ορολογίας της ισπανικής προέρχεται από τα ελληνικά. Πέρα από τις κλασικές ελληνικές λέξεις στα ισπανικά, η νεοελληνική γλώσσα έχει επίσης επηρεάσει σύγχρονες ισπανικές εκφράσεις. Το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιείται συχνά στα ισπανικά για μαθηματικούς, φυσικούς και τεχνικούς όρους. Θα αποτελούσε σοβαρή παράλειψη να μην τονίσουμε ότι στη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία, οι ελληνικές αναφορές είναι συχνές – για παράδειγμα ο όρος catarsis από την αριστοτελική τραγωδία.