Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή η Ιφιγένεια Δουζένη, γόνος γνωστής οικογένειας βιομηχάνων
Θλίψη προκάλεσε στην τοπική κοινωνία η είδηση του θανάτου μιας αρχόντισσας του Βόλου, της Ιφιγένειας Δουζένη, η οποία απεβίωσε το Μεγάλο Σάββατο, μετά από έναν και πλέον αιώνα ζωής. Η δέσποινα του Βόλου απεβίωσε στην Αθήνα, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της.
Ηταν κόρη του Αχιλλέα Γκέσκου, της γνωστής βολιώτικης οικογένειας βιομηχάνων χαλβαδοποιίας αδελφών Γκέσκου και τελευταία ανιψιά του καταξιωμένου Βολιώτη ζωγράφου Κώστα Γκέσκου. «Τα αδέλφια του Κώστα Γκέσκου είχαν δημιουργήσει τη μεγάλη βιομηχανία χαλβαδοποιίας και ζαχαρωδών προϊόντων στη γωνία των οδών Αναλήψεως – Κοραή και Ροζού. Ντοκουμέντο βεβαιώνει την ύπαρξη του μεγάλου εργοστασίου των αδελφών Χρήστου Γκέσκου, από το 1912 μέχρι το 1929. Λίγοι από τους απογόνους του Στέφανου, Θανάση, Αχιλλέα και Κώστα Γκέσκου ευτύχησαν να ακούσουν τον παλμό του εργοστασίου, να δουν τις καμινάδες να καπνίζουν και να οσφρανθούν τις μυρωδιές της κανέλας και της βανίλιας» έγραψε η Ελένη Τριάντου στο βιβλίο της «Ο Βόλος μέσα από την ομίχλη του χρόνου».
Σύζυγος του αείμνηστου δικηγόρου Δημήτριου Δουζένη, απέκτησε δύο κόρες, τη νομικό Μάρτζη Δουζένη, πρώην σύζυγο του Βολιώτη πρέσβη Χάρη Δημητρίου και την τραπεζικό Εύη Δουζένη, σύζυγο του πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας Γεώργιου Πυλαρινού. Ευτύχησε στην πλήρη ημερών ζωή της να καμαρώσει δύο εγγόνια, τον Δημήτρη και την Ιφιγένεια και τέσσερα δισέγγονα.
Γεννημένη το 1918 στον Βόλο, φοίτησε στη Σχολή Τρύφωνος Κοντογεωργίου και εν συνεχεία στο τότε Γυμνάσιο Θηλέων Βόλου. Μετά τον πρόωρο θάνατο του συζύγου της, αφοσιώθηκε εξ ολοκλήρου στα δύο της παιδιά και όσοι τη γνώρισαν θυμούνται το φιλόξενο σπίτι της, σε συγγενείς και φίλους.
Οπως αφηγούνται στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ τα παιδιά και τα εγγόνια της, αναφερόταν συχνά στην ελευθερία, τη δημοκρατία και την ισότητα ως τρία υπέρτατα αγαθά. «Υπήρξε θαυμάστρια του Ελευθέριου Βενιζέλου και του μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη, του οποίου είχε διαβάσει όλο το συγγραφικό έργο και μας τους ανέφερε συχνά» θυμούνται οι κόρες της.
Στη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί επέταξαν τα Γκεσκέικα, τρεις όμορφες μονοκατοικίες των αρχών του αιώνα επί της οδού Δημάρχου Γεωργιάδου, αναγκάζοντας την οικογένεια της Ιφιγένειας Γκέσκου να μετακομίσει. Στενοχωρημένη η ίδια, έγραψε γράμμα σε καλή της φίλη στην Αθήνα, σχολιάζοντας αρνητικά τους κατακτητές. Το γράμμα λογοκρίθηκε και την κάλεσαν στην κομαντατούρ για ανάκριση. Το συγκεκριμένο περιστατικό το διηγούνταν συχνά στα παιδιά και τα εγγόνια της.
Μετά τα 85 της χρόνια, έφυγε από τη γενέτειρά της τον Βόλο και εγκαταστάθηκε στο σπίτι της μικρής της κόρης στην Αθήνα, η οποία τη φρόντισε με πολλή στοργή και αγάπη μέχρι τον θάνατό της. «Δεν ξεχνούμε το λαμπερό της χαμόγελο και το χιούμορ που τη διέκρινε. Θα τη θυμόμαστε για τη μεγάλη της κοινωνική προσέγγιση, αλλά πρωτίστως θα τη θυμόμαστε ως μια στωική, καλλιεργημένη και φιλοσοφημένη γυναίκα» υπογραμμίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια της.
Πηγ: εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ